به نقل از «بسیج نیوز»

تصویب‌ نامه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، انقلاب سفید، حادثه غمبار مدرسه فیضیه و سخنرانی امام خمینی (ره) در روز عاشورا از عوامل شکل‌گیری و موثر در قیام مردم سراسر کشور در 15 خرداد سال 1342 بود.

تاریخ انتشار: ۱۳ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۹۵۵۶۹۶

به گزارش خبرنگارخبرگزاری بسیج استان تهران:مهدی مقاری؛ مردم خداجو و گرفتارمانده ایران در بند طاغوت پهلوی، بارقه‌های امید و رهایی را در منابر حضرت آیت‌الله‌العظمی خمینی (ره) مرجع خود می‌دیدند که پس از مرحوم آیت‌الله بروجردی (ره) سکان مرجعیت شیعی را در دست داشتند و از این رو هر آنچه که ایشان در سخنرانی‌هایش فریاد می‌زدند با گوش جان شنیده و با قلب آماده بهره‌مندی از آن می‌شدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مردمی که سایه سنگین طواغیت را بر سر خود حس کرده و می‌دیدند؛ فرصتی طلایی برای کنار زدن آن یافته بودند و با عمل به فرامین اسلامی و بهره‌گیری از آموزه‌های دینی، حرکت در مسیر رهایی و آزادی را آغاز کردند و نهالی را با عزت و سربلندی، ولی در فضایی سرشار از بیم و خفقان، غرس کردند که بهمن 57 میوه پرثمری را به مردم ایران زمین هدیه و ارزانی داد.

قیامی خون‌رنگ و خدایی برای رهایی مرجع بزرگ مردم از زندان طاغوت، در حال پایه‌ریزی و شکل‌گیری بود که دلایل دیگری نیز در کنار خود می‌دید؛ ولی شاه بیت آن همین فشار مردمی و برآمده از احساس دینی و انسانیت مومنان و مقلدان برای آزادی و رهایی امام خمینی (ره) از بند اسارت پهلوی بود؛ هرچند که تصویب نامه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، انقلاب سفید، حادثه غمبار مدرسه فیضیه و سخنرانی امام خمینی (ره) در روز عاشورا از جمله دیگر عوامل شکل‌گیری و موثر در قیام مردم سراسر کشور در 15 خرداد سال 1342 بود.

میدان بارفروشان تهران نخستین کانون اجتماع مردم ایران در این روز بود که افراد پرشماری خبر دستگیری امام را در اقصی نقاط ایران به مردم رسانده بودند تا مردم به جوش آمده از وضعیت آن زمان کشور، خروش کرده و به خیابان‌ها بریزند. شهرهای بزرگ و کوچکی چون شیراز، قم، مشهد، کاشان و ... شاهد این حمایت مردمی از عالم دینی بزرگی چون امام خمینی (ره) شد؛ در شهر کوچکی چون پیشوا که مدفن برادر تنی امام رضا (ع) و فرزند بدون واسطه امام کاظم (ع) بود و فاصله زمانی یک ساعته‌ای با تهران داشت؛ اما روحیه بالای مذهبی و آمادگی برای دفاع از مقام مرجعیت، مزید جرقه‌ای پرصلابت و شروع قیامی مردمی با مشخصه‌های ذکر شده در بالا شد.

دارا بودن شم و ادراک بالای سیاسی مردم پیشوا در روزهای منتهی به 15 خرداد که مصادف با 12 محرم آن سال بود به خوبی در نوع نوحه‌های مرثیه سرایان و مداحان و شیوه عزادار‌ی‌ها، مشهود و ملموس بود که در حرکتی بزرگ و بدون ترس از حاکمیت، علی‌رغم وجود جو رعب‌انگیز و وحشت پدید آمده، سازمان یافته بود؛ به طوری که عزادارانی که در صبح 12 محرم برای مشارکت در اجرای تعزیه سیار و تاریخی بنی اسد به صحن مطهر امامزاده جعفر (ع) آمده بودند فقط با چند جمله، آگاه شده و ضمیر هوشیارشان پذیرایی حرف حق و استقلال شد و خود را برای رساندن به جمع تظاهرکنندگان در تهران با پای پیاده مهیا کردند و تا باقرآباد قرچک حرکت کردند که دژخیم پلید، خون سرخ ایشان را در خیابان‌ها سرازیر و علی‌رغم خواست حکومت و فقط به مدد پروردگار باریتعالی، نامشان را تا همیشه تاریخ پرآوازه و ماندگار کرد.

پیشینیان و نیاکان ما در آن فضای بسته سیاسی، قیام انقلاب آفرینی چون 15 خرداد را با همه ویژگی‌های خاص و منحصر بفرد خود آفریده و خلق کردند و اینک این مائیم که رسالتی عظیم در حفظ و استمرار بزرگ دستاورد آن که همان انقلاب اسلامی و استقرار نظام جمهوری اسلامی است و دیگر رهاوردهای در سایه و تلالوی آن، باید با صرف فعل خواستن و به کار بستن همه توان با همتی سترگ و مردانه، در همه ابعاد به تبیین و واکاویی آن روز با عظمت پرداخته و در صیانت از دستاوردهایش پیشقدم مردم کشور باشیم تا شرمنده شهدا و جانبازان آن روز نشویم؛ مردم جنوب تهران در پی 15 خرداد 1342 در حکومت پهلوی مورد بی‌مهری و ظلم واقع شده و حتی از استان تهران اخراج شدند و جالب که از نظر تقسیمات جغرافیایی این منطقه را به استان سمنان الحاق کردند تا حتی مراجعات اداری مردم این خطه به مرکز حکومت صورت نگیرد که پس از پیروزی انقلاب اسلامی دوباره به استان تهران بازگشتند!

نگاه جمهوری اسلامی به دیار 15 خرداد در سال‌های پس از انقلاب اسلامی لازم بود؛ ولی هیچگاه و به رغم تلاش‌های انجام شده، کافی نبوده است و حق مطلب برای پدیدآورندگان انقلاب اسلامی و ریل گذاران حرکت توفنده مردم در ضدیت و مبارزه با نظام شاهنشاهی ادا نشد که می‌طلبد مدیران اجرایی و ارشد کشور در همه سطوح، زنگار غربت و عقب ماندگی را از چهره این قسمت بزرگ و موثر از حاکمیت معنوی جمهوری اسلامی بزدایند و حقوق حداقلی این مردم را سامان بخشند.

زدودن چهره فقر، ایجاد مسیرهای بزرگ مواصلاتی در همه ابعاد بزرگراه، مترو، ایجاد و توسعه کارخانجات و اعمال حقیقی اصل 44 قانون اساسی در خصوصی‌سازی، حمایت‌های همه‌جانبه از کشاورزی و دام‌پروری که مشاغل اصلی مردم این دیارند، توسعه بخش بهداشت و درمان و توسعه سیاسی منطقه از جمله خواسته‌های بزرگ و قابل اعمال مردم جنوب تهران است که نگارنده امیدوار است با تکیه بر همت مدیران جمهوری اسلامی به‌ویژه مدیران بومی منطقه که در جای جای حاکمیت، صاحب منصب و نفوذ می‌باشند، شاهد اتفاقات مطلوب و خوشایندی در مسیر خدمت به یادگاران و وارثان قیام 15 خرداد باشیم تا ریشه‌های جمهوری اسلامی تناورتر و تنومندتر ازپیش گشته و آفرینندگان آن، سهم بزرگ و به یاد ماندنی خود در بقای آن را خاطرنشان کرده و ایفا کند.

منبع: بسیج نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت basijnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بسیج نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۹۵۵۶۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ناخدا صمدی: امام خمینی(س) اردیبهشت 58 فرمودند «ارتش باید بماند»/ پیش از آن پرسنل ارتش در پادگان‌ها امیدی به فردای خود نداشتند/ ابراهیم متقی: خلیج فارس یکی از حوزه‌های اصلی تهدید بوده، هست و خواهد بود

همایش روز ملی خلیج فارس عصر امروز(دوشنبه 10 اردیبهشت ماه) در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران برگزار شد.

به گزارش خبرنگار جماران، ناخدا هوشنگ صمدی در این مراسم گفت: 22 بهمن سال 57 انقلاب بزرگ اسلامی ما به ثمر رسید. ارتش ایران که قبل از انقلاب پنجمین ارتش جهان بود، مورد صدمات بسیار زیادی قرار گرفت. معاندین شعار انحلال ارتش را می‌دادند یا ارتش بی طبقه‌بندی توحیدی می‌خواستند. ولی امام خمینی(س) اردیبهشت 58 فرمودند که «ارتش باید بماند». ارتش فهمید که باید بماند؛ چون پیش از آن پرسنل ارتش در پادگان‌ها امیدی به فردای خود نداشتند و سرنوشت آنها نامشخص بود.

وی یادآور شد: در روزهای اول انقلاب مدیریت‌های رده بالای ارتش شامل ارتشبد، سپهبد، سرلشکر و سرتیپ از ارتش رفتند و رده میانی ارتش سرهنگ، سرهنگ دو و سرگرد به نام «افسران ارشد»، به خواسته یکی از نمایندگان مجلس 13 هزار نفر تسویه شدند. این نماینده تقاضای انحلال تیپ نوهد را داشت. تیپ نوهد یکی از برجسته‌ترین افراد نیروی زمینی است. این فرد نه اطلاع از سازمان این تیپ داشت و نه اطلاع از وظایف سازمانی آن داشت، فقط می‌خواست منحل شود. شهید بزرگوار چمران در مجلس از این موضوع ممانعت کرد. بعد از این جریان ارتش تقریبا نیمه ایستاده بود.

ناخدا صمدی اظهار داشت: 15 خرداد 58 غائله عرب در اهواز شروع شد. اول به عنوان کار فرهنگی ثبت‌نام کردند و بعد آرام آرام به یک گروه نظامی تبدیل شد. یک مقداری نا به سامانی در خرمشهر به جریان افتاد. استاندار خوزستان دریادار مدنی، فرمانده نیروی دریایی هم بود، به گردان تکاوران دستور داد که یک واحد برای تأمین امنیت خرمشهر به کمک شهربانی بفرستیم. 35 نفر به فرماندهی یک افسر و بلافاصله 35 نفر با سلاح سنگین برای کمک به ژاندارمری در پاسگاه‌های بین شلمچه و خرمشهر رفتند. یک واحد 35 نفره هم برای تأمین امنیت بندر امام اعزام شد و یک واحد هم با سلاح سنگین از خرمشهر به آنجا رفت.

وی با اشاره به اینکه این واحدها روزانه از تحرکات دشمن گزارش می‌دادند، تصریح کرد: گزارش‌ها بررسی و شورای ستادی انجام می‌شد و به تهران می‌رفت. تهران به ارتش و ستاد ارتش به سیاسیون اطلاع می‌داد، ولی متأسفانه سیاسیون قبول نمی‌کردند. با همین وضعیت ارتش پیش رفت. اسفند 58 عراق در شمال خلیج فارس یک مانور دریایی 10 روزه تشکیل داد. ستاد نیروی دریایی بوشهر و خرمشهر را مسئول کرد ابن مانور را زیر نظر بگیرد. بعد از پایان این مانور مسائل بررسی و به تهران گزارش شد. با یک جمله معتبر نظامی نوشتیم که «قرائن نشان می‌دهد دشمن برای جنگ آماده می‌شود».

ناخدا صمدی ادامه داد: این مسائل از ستاد ارتش به سیاسیون منتقل شد و متأسفانه سیاسیون به هیچ وجه قبول نمی‌کردند. صحبت‌شان این بود که بیشترین پرسنل عراق شیعه است و انقلاب را هم به ما تبریک گفتند و لذا به ما حمله نخواهند کرد. ارتش فروردین ماه یک مانور یک ماهه در شمال خلیج فارس تشکیل داد و فرماندهان متوجه نقاط ضعف و قوت واحدشان شدند. از 18 اردیبهشت 59 آماده‌باش‌ها در ارتش آغاز شد و ارتش آماده جنگ بود. 10 بخشنامه برای ارتش صادر شد که همه در مسیر تشعیف ارتش بود؛ یکی تنزل خدمت سربازی از دو سال به یک سال بود.

وی اظهار داشت: نیروی دریایی ارتش 200 فروند موشک‌انداز تندرو از فرانسه خریداری کرده بود. رئیس دولت موقت و وزیر امور خارجه، از نظر من خائن، گفتند اینها را لازم نداریم. التماس کردیم که این کشور نیروی دریایی قوی می‌خواهد. 1800 کیلومتر مرز دریایی فقط در جنوب داریم. باز هم آقایان قبول نکردند و 200 فروند به عربستان سعودی رفت؛ پولش را ما دادیم و آنها استفاده کردند. در آغاز جنگ ما از این موشک‌اندازها فقط 10 فروند داشتیم و در شصت و هفتمین روز جنگ پرونده نیروی دریایی عراق بسته شد؛ اگر 200 فروند داشتیم چه می‌شد؟ شما قضاوت کنید.

ناخدا صمدی تأکید کرد: 26 مرداد 59 طرح عملیاتی جدید تصویب شد و به واحدها ابلاغ شد. فرمانده ناو تیپ هشتم در خرمشهر تصمیم گرفت ناوهای خودش را از اسکله خرمشهر جدا کند و به شمال خلیج فارس ببرد و جایی که طرح نشان داده، مستقر کند. دوم شهریور ناو نقدی با دو فروند سوخو عراقی در شمال خلیج فارس روبرو شد و بلافاصله هر دو سوخو را پایین آورد. این غافلگیری است یا جنگ است؟ پس ما از روز دوم شهریور در منطقه با دشمن درگیر هستیم؛ جلو می‌رویم و واحدها برای عملیات آماده می‌شوند. 23 شهریور دژبان از فرودگاه بوشهر به من زنگ زد که جانشین فرمانده نیروی دریایی الآن پیاده شده است. پرسیدیم مأموریت چیست؟ گفت آمده‌ام اینجا اولین قرارگاه مقدم جنگ دریایی را در بوشهر درست کنیم. 31 شهریور که حمله عراق شروع شد، نیروی دریایی در بوشهر آماده عملیات بود و اولین امریه به نام تکاوران صادر شد.

وی در پایان گفت: وضعیت درگیری ما با عراق به اینجا خاتمه پیدا نمی‌کند. در تمام طول مدتی که من در ارتش هستم می‌دانم که ما با عراق دشمنی داشته‌ایم. 1432 در شیراز دوره مقدماتی می‌دیدم و اساتید در درس‌های تاکتیکی همیشه می‌گفتند دشمن در غرب است. ما قبل از انقلاب تهدید دیگری از شمال داشتیم و همه اینها را خرج‌گذاری کرده بودیم و این طرف هم همین کار را کردیم. بین طلائیه و شلمچه 90 کیلومتر راه است؛ ما هر سال دو مانور تابستانی و زمستانی در این منطقه داشتیم. ارتش وقتی موقعیت را دید متوجه شد که اینجا بهترین راه برای ورود عراق است و محلی به نام «گردان دژ» در اینجا درست کرد و 32 سنگر در این 90 کیلومتر درست شد که تا زمان انقلاب هم بود.

به گزارش خبرنگار جماران، ابراهیم متقی، رئیس دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، نیز در این مراسم گفت: جنگ خط سیاسی نمی‌شناسد؛ یک امر واقعی و ضرورت اجتناب‌ناپذیر برای کشور است و دفاع هیچ‌گاه خط بردار نیست. اگر مباحث ژئوپلیتیکی را ما امروز درک نکنیم، فردا تهدیدات گریبان ما را خواهد گرفت. اگر امروز کسانی که واقعا درک راهبردی، روح ملی و تفکر مقاومت دارند را نادیده بگیریم، طبیعی است که در آینده با چالش‌های بیشتری رو به رو خواهیم شد.

وی با تأکید بر اینکه مسأله مربوط به خلیج فارس امروز یک موضوع بین‌المللی است، تصریح کرد: همواره انگلیسی‌ها دنبال این بوده‌اند که موقعیت ایران را در محیط منطقه‌ای کوچک کنند و کاهش بدهند. دانشجویان سیاست بدانند که آینده این اندیشه فراروی شما هم خواهد بود. تفکر انگلیسی از قرن نوزدهم بحث «تفرقه بیانداز و حکومت کن» بود. بسیاری از جنگ‌هایی که در محیط منطقه‌ای شکل می‌گیرد، یک نوع زمینه تاریخی بر اساس یک راهبرد قدرت‌های بزرگ را دارد.

متقی افزود: نکته دومی که وجود دارد این است که هر گاه انقلابی به وجود آمده، جنگ اجتناب‌ناپذیر بوده است. چون انقلاب‌ها قادر خواهند بود که موازنه قدرت را تغییر بدهند و ایران می‌توانست موازنه قدرت را در فضای صلح‌آمیز محیط اجتماعی منطقه دگرگون کند. اما اندیشه عراقی بعثی مبتنی بر مقابله با ایران بود. عراقی‌ها ناسیونالیسم عرب را بازتولید کردند و در فضایی که ایران روزهای سخت انقلاب را می‌گذراند، به کار گرفتند.

وی تأکید کرد: کودتای نوژه، کودتای ساختگی آمریکایی‌ها بود که هم خودشان طراحی کردند و هم خودشان اطلاعات را به ایران دادند و منوچهر قربانی فر هم یکی از کارگزاران این مجموعه بود. به دلیل اینکه مزیت نسبی ایران که نیروی هوایی بود را قبل از اقدامات و عملیات عراقی‌ها تضعیف کنند. مراقب باشید که برخی از مواقع ما در تله قرار می‌گیریم. تله‌گذاری یکی از کارهای قدرت‌های بزرگ است؛ برای اینکه هزینه‌های راهبردی خودشان را کاهش بدهند. لذا این جنگ یک امر اجتناب‌ناپذیر بود.

رئیس دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران اظهار داشت: صدام به متفکران عرب گفت این شرایط تاریخی بهترین دورانی است که جهان عرب می‌تواند بر ایران غلبه کند. چون ساخت اجتماعی پراکنده است و ارتش در یک وضعیت تجزیه شده است. چیزی به عنوان انضباط اجتماعی وجود نداشت. هر روز یک گروه نظامی علیه فرماندهان ارتش تظاهرات می‌کردند. فقط از بیرون نبود که یک عده کمر به شکستن اقتدار ارتش داشتند؛ متأسفانه در دورانی که انقلاب شکل می‌گیرد، هیجان و احساس به وجود می‌آید و از داخل همافران می‌آمدند و در دانشگاه تهران تظاهرات می‌کردند. ساخت اجتماعی ایران هم در یک وضعیت جدال قرار داشت. هر روز دانشگاه تهران درگیر مسائل فرعی بود و در دانشکده حقوق ما بیش از 30 گروه سیاسی فعالیت داشتند. طبیعی است که سرویس‌های اطلاعاتی این ساختار تجزیه شده را درک کنند و گزارش بدهند.

وی افزود: به یاد دارم که مسعود رجوی اسفند 57 در زمین چمن دانشگاه تهران صحبت کرد و به مهندس بازرگان گفت اگر ارتش را منحل نکنید و فردا کودتا شود، مقصر شما هستید؛ بازرگان و حضرت امام مقاومت کردند و کسانی که اندیشه راهبردی داشتند در ساختار سیاسی ایران مقاومت کردند. افرادی مثل شهید بهشتی، مرحوم هاشمی رفسنجانی و مقام معظم رهبری کسانی بودند که در نگاهشان حفظ ارتش قوت گرفت اما از داخل ضعیف شده بود.

متقی در پایان با تأکید بر اینکه پیچیدگی سیاست به این است که ما در تله تاکتیکی قرار نگیریم، گفت: خلیج فارس یکی از حوزه‌های اصلی تهدید بوده، هست و خواهد بود. تقسیم‌بندی ژئوپلیتکی پایدارتر از تقسیم‌بندی کنش سیاسی است. جدال علیه ایران یا از حوزه این منطقه خلیج فارس خواهد بود و یا پاسخ به دشمن از این حوزه خواهد بود. من امیدوارم حسی که در دوران جنگ وجود داشت دوباره در این کشور زنده شود. دوره‌های انشقاق، جدایی و همبستگی را خود من دیده‌ام. امروز روزگار خوبی نیست و ان شاء الله شرایطی ایجاد شود که حس همبستگی برای تقویت امنیت ملی و یکپارچگی ساختاری حاصل شود.